İnsancık
Dikkatle okunacak bir çözümleme yazısı. Bozuk bir karakterin tahlili, bir deşifre yazısı. Güneşten korkan zavallı bir "buz dağı" efsanesi, "kardan adam" psikozu.
insancık mı!
tanırım ben kısmen onu.
onun hep yapmak istedikleri ama yapamadıkları vardır,
olmak istedikleri ama olamadıkları...
kendisini değersiz hisseder;
mahzâ komplekstir.
çoğunlukla kendisini yalnız, çaresiz ve
acınası hisseder
ve oldukça eksik...
işte bu yüzden
ve kendisiyle de yüzleşmek istemediğinden
kendisi gibi değil de
başka biri gibi davranır;
kendisi olmaktan korkar.
var olan bir yoktur; yok olan bir var...
var olmayı başarırsa(!) “var oluş”u tehlikelidir!
gururludur/kibirlidir;
aşağılık kompleksinin büyüklüğü kadardır gururu/kibri.
alabildiğine kendinden emin, güçlü ve sarsılmaz görünür;
korkuları, zayıflıkları, zavallılıkları kadardır kendine güveni, gücü.
kendi kurduğu sahte sahnede
acı çekerek oynadığı
trajikomik bir roldür aslında.
bir de kendi hissettiklerinin başkaları tarafından sezilmesinden
yani keşfedilmekten korkar;
çekici olabilmek için gizem bırakır, mesafe koyar.
bu yüzden evlenmek yerine
daha güvenli olduğu için
uzaktan ilgi çekmeye
bu şekilde tatmin olmaya/kendisini iyi hissetmeye çalışır.
evliyse evliliğinde de başarılı olamaz;
evlilik ezer bitirir onu;
çünkü evlilik en azından birine/eşine deşifre olmaktır.
***
işte bu yüzden
başkalarını konuşur,
çekiştirir,
yargılar,
aşağılar.
başkalarının üzerine basarak
yükseklerde kalma(!) mücadelesi verir.
damarına inceden bir basabilseniz
nasıl da çaresiz
ve
sağanak ağlayıverir;
size sımsıkı sarılıp
“n'olur yardım et” demek ister ama...
ama gurur!
tınmayın bu yüzden
sizinle uğraşan yoktur aslında,
onun kendisiyledir uğraşı!
işte bu yüzden...
siz denk gelmişsinizdir o sırada karşısına.
siz olmasanız bir başkası olacaktı.
ama acı olan;
insancık gömer kuma başını
ve
ve
ve bir de bakar ki:
ölüm...
ölüm ey!
. . .
[ Musa Mert ]
Ne Dedimse Kendime, NKM yay. 2013, s: 127-129.
Yorum Gönder